Ujęcie i Stacja Uzdatniania Wody Koszalin

Ujęcie i Stacja Uzdatniania Wody Koszalin

Budynek stacji uzdatniania wody, w tle stacja pomp oraz budynek dawnej hali filtrów – dziś Muzeum Wody

Zielona enklawa niemal w sercu miasta – tak można nazwać teren 13 hektarów ujęcia wody przy ul. Żwirowej w Koszalinie. Zgodnie z pozwoleniem wodno-prawnym na ujęciu pracuje 16 studni wierconych, które pobierają wodę z podziemnych warstw wodonośnych  - są to pokłady plejstoceńskie i mioceńskie z okresu trzeciorzędu i czwartorzędu. Koszalińskie ujęcie pracuje dla miasta oraz jego mieszkańców od ponad stu lat.

Fot. Budynek stacji uzdatniania wody, w tle stacja pomp oraz budynek dawnej hali filtrów – dziś Muzeum Wody

Woda ujmowana spod ziemi nie jest skażona biologicznie, dlatego nie wymaga dezynfekcji chemicznej. W każdej studni głębinowej umieszczony jest agregat pompowy zapewniający wydobycie wody i tłoczenie jej do zmodernizowanej w 1997 r. Stacji Uzdatniania. Tam odbywa się proces usuwania nadmiaru związków żelaza i manganu.

Z kart historii
  
Po drugiej wojnie światowej odwiercono na terenach miejskiego ujęcia ponad 30 studni, z czego połowę musiano zlikwidować ze względu na fizyczne i hydrogeologiczne zużycie. Studnie te nie nadawały się już do eksploatacji, bo znacznie obniżyła się ich wydajność, technicznemu zużyciu uległy filtry, do instalacji przedostawał się piasek i uszkadzał pompy głębinowe. Dlatego, z konieczności, w ich miejsce musiano odwiercać nowe studnie. Jednocześnie zdecydowano o budowie drugiego, nowego ujęcia wody dla Koszalina - w Mostowie.  

Ciekawostka techniczna

Studnia nr 5 z 1921 r.

Na terenie koszalińskiego ujęcia ciągle działa studnia z 1921 r.  Nie uległa presji czasu i nadal w pełnej sprawności służy mieszkańcom miasta. Dla celów technicznych i eksploatacyjnych nadano jej numer 5. 
Fenomen tej studni bierze się stąd, że na przestrzeni całego stulecia nie utraciła nic ze swych walorów, wciąż utrzymuje na niezmiennym poziomie wszystkie parametry fizyko-chemiczne i mikrobiologiczne wody, działa niezawodnie na równi z pozostałymi studniami.

Fot. Studnia nr 5 z 1921 r.